با كودكان بازي ‌كنيم

هر چند مهم است كه به كودكان بياموزيم بتوانند به تنهايي بازي كنند، اما والدين هم مي‌توانند در اين بازي‌ها با فرزندان خود همراه شوند و با اين كار به آنها اعتماد به نفس، تمركز و توجه را آموخته و مهارت‌هاي گفتاري و حركتي‌شان را بهبود بخشند. اين مهارت‌ها هميشه خود به خود ايجاد نمي‌شوند و والدين بايد به فرزندان بياموزند كه چگونه هنگام بازي آنها را فرا بگيرند.

اولين گام براي اين‌كه شريك خوبي براي بازي كودك باشيم، اين است كه با دقت به بازي او نگاه كنيم. با اين توجه مي‌توانيم دريابيم، او از چه چيزهايي لذت مي‌برد و الگوهايش براي بازي چيست.

بعد از اين‌كه خوب ديديم و دقت كرديم، وقت آن است كه با كودكمان بازي كنيم. يكي از بزرگ‌ترين اشتباهات پدر و مادر در اين بازي‌ها اين است كه مي‌خواهند بر بازي بچه‌ها مسلط شوند. به عنوان مثال، تصور كنيد شما داريد با كودك خردسال خود بازي مي‌كنيد. او با وسايل بازي‌اش مي‌خواهد برجي بلند بسازد. برج او خيلي نازك است و شما به طور ناخودآگاه كار او را متوقف مي‌كنيد. والدين فكر مي‌كنند، اين كار به آموزش مهارت درست ساختن برج كمك مي‌كند. در حالي‌كه اين كار حتي ممكن است به آموختن درست اين مهارت آسيب بزند. هميشه يك شريك خوب براي بازي او باشيد. وقتي كنار بچه‌ها هستيد تا با آنها بازي كنيد، از آنها بپرسيد: «دوست داري من چه كار كنم؟» هر چه گفتند به حرفشان گوش دهيد.

متخصصان اعتقاد دارند، صحبت كردن بهترين شيوه برقراري ارتباط با كودك است. به بيان ساده، بايد با ذوق و شوق كاري را كه كودك در حال انجام آن است، توصيف كنيد. با اين كار به كودك كمك مي‌كنيم، بهتر با محيط خود آشنا شود. همچنين با دادن اين اطلاعات، كودك مي‌تواند از شما ساختار صحيح جمله‌بندي و استفاده از مهارت‌هاي زباني را هم بياموزد، اما هميشه به ياد داشته باشيد كودك را با حجم زيادي از اطلاعات خسته و بي‌حوصله نكنيد.

هنگام بازي و صحبت با او سعي كنيد كنار هم و روي زمين بنشينيد تا هرچه بيشتر به او نزديك باشيد. شايد براي ما بزرگ‌ترها عجيب باشد اما با اين كار به او نشان مي‌دهيد كه چقدر دوستش داريد و چقدر براي شما مهم است