فرزندي شادمان
فرزندي شادمان راه‌هاي تقويت بهداشت رواني فرزندان:
- اگر با ناراحتي‌هاي رواني کودکان، نوجوانان و جوانان روبرو شديم با حوصله و متانت آن‌ها را رفع کنيم و از تصميم‌هاي عجولانه بپرهيزيم.
- در ناراحتي‌هاي شديد، درد دل و گريه کردن باعث تخليه ي رواني و آرامش مي‌شود، در اين شرايط از يک دوست صميمي مي‌توانيم کمک بگيريم.
- مشارکت‌جو باشيم تا دوستان جديد بيابيم.
- از مشاهده فعاليت‌هاي جديد فرزندانمان لذت ببريم.
- با پرورش ابعاد روحي، معنوي و مذهبي شخصيت خود و فرزندانمان ، به سلامت رواني بالا تري دست يابيم.
- با احترام به ديگران به بهداشت رواني خود و ديگران کمک کنيم.
- زمينه‌هاي اعتماد را فراهم کنيم.
- به احساسات فرزندانمان توجه کنيم و ويژگي‌هاي آن‌ها را بشناسيم.
- محيط زندگي را در حد توان جذاب و پر نشاط کنيم.
- فرصت‌هاي مناسب براي بروز احساسات و شخصيت فرزندانمان ايجاد کنيم.
- به دست آوردن بهداشت رواني منوط به روبرو شدن با واقعيت، سازگار شدن با تغييرات، ظرفيت داشتن براي مقابله با اضطراب‌ها، کم توقع بودن، احترام قائل شدن به ديگران و ... است؛ بکوشيم اين شرايط در خانواده فراهم شود.
- رفتار والدين در خانواده بگونه‌اي باشد تا فرزندان، خود را در زندگي شاد، خوشحال و فارغ از گرفتاري‌ها احساس کنند.
- هميشه احساس موفقيت و ارزشمندي خود و اعضاي خانواده را بيان نماييم.
- با انجام فرائض ديني و رفتارهاي صحيح، فرزندان را متوجه کنيم که مذهب تامين کننده ي بهداشت رواني است.
- هر چه بتوانيم با جامعه و افراد آن سازگاري بيشتري داشته باشيم، از بهداشت رواني بالاتري برخوردار خواهيم بود.
- به جاي گريز از سختي‌ها و مشکلات، بايد قدرت عمل و تفکر خود را در مقابله با آن‌ها افزايش دهيم تا خود و اعضاي خانواده به شادي، صفا و آرامش برسيم .
- به دستورات الهي به خوبي عمل کنيم تا از هر گونه خود‌خواهي، بدبيني، تنهايي و نگراني مصون باشيم.
- به فرزندان بياموزيم که حتي در تجربه‌هاي تلخ زندگي نيز فرصت‌هاي خوبي وجود دارد که بايد کشف کنيم و در زندگي بکار بگيريم.
- به فرزندان آموزش دهيم به جاي سرکوب کردن احساسات آزاردهنده، مثل حسادت، کينه‌توزي و ... آن احساسات را به گونه‌اي صحيح بيان و خود را تخليه کنند.
- براي اصلاح رفتار فرزند هرگز از شيوه ي تحقير و سرزنش استفاده نکنيم، بلکه با مطرح کردن نقاط مثبت آن‌ها، ضعف‌هايشان را نيز گوشزد کنيم.
- اگر اميد داشتن را به فرزندانمان بياموزيم هميشه از سلامت رواني برخوردار خواهند بود؛ «اميد يعني احساس جاودانگي و پيروزي در همه‌ي لحظات».
- در مقابل فرزندان از ديگران بدگويي نکنيم و اگر به منظور پيشگيري از خطرهاي احتمالي، معايب افراد نا به هنجار را مي‌گوييم، به آن‌ها خاطرنشان کنيم که «اين رفتار آن افراد است که بد است، نه خود آن افراد».
- در عين تکريم شخصيت و ابراز محبت و توجه به فرزند، در اصلاح رفتارهاي ناپسند او تلاش کنيم تا خويشتن‌پنداري مثبت که رمز بهداشت رواني است در فرزندمان تقويت شود.
- فرزندان را به نوع رفتارهايي که از آنان انتظار داريم آشنا کنيم.
- هنر ارتباط سالم و موثر با ديگران را خودمان بياموزيم و به فرزندان نيز آموزش دهيم.
- انتظارات خود و اعضاي خانواده را با واقعيات تطبيق دهيم.
- در مواقع ضروري سعي کنيم به موقع از ديگران کمک بگيريم. برخي از مشکلات را به تنهاي نمي‌توان حل کرد، در اين‌گونه موارد بهتر است از مشاور يا روانشناس ياري بخواهيم.
- با اتکا به خداي بزرگ نقطه‌ي اطمينان بخشي را پيدا مي‌کنيم که موثرترين داروي شفابخش نگراني‌ها و اضطراب‌هاي ماست، با ياد خدا و رشد معنويت در خانواده، بهداشت رواني خود و اعضاي خانواده را بيمه کنيم.
iranerooz.com
.gif){kind=small}
خيلي استفاده كردم.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
